Tuzlanmış salatalık

Bugün bi’ yerde okudum. Bir kalp doktoru yazmış. Kalp krizi geçirip hayata dönen kişilerle yaptığı sohbetlerde, ince çizgiyi geçen o küçücük anda hepsi huzurlu bir çocukluk anısını görüyormuş, o ana gidiyormuş.

Aslında şöyle terapiler de var : Zor dönemleri atlatmak ya da stresli bir anda destek alabilmek, sığınmak için güzel bir çocukluk anısı bulmak… Aslında yetişkinliğimizde olayları nasıl karşıladığımız çocukluktaki anılarımıza bağlı. Bu hayata nasıl bağlandığımız da…

Hadi çok huzurlu bir çocukluk anıma gideyim dediğimde benim aklıma, ailece yaptığımız şehirlerarası araba yolculukları geldi. Kardeşim ve ben arka koltukta, babam arabayı kullanıyor. Parlak, ışıl ışıl bir güneş vuruyor yüzlerimize.

Annem önceden hazırladığı salatalıkları soyuyor, tuzluyor ve arka koltuktaki bizlere uzatıyor gülerek… Herkes tatile gitmenin heyecanı içinde, yüzler gülüyor, huzur var… O salatalığın kokusu, tadı hala aklımda… Bin şükür anısına…